Rekolekcje / RetrettOpprettet av powolania-norwegia 29 juli, 2013 10:04:56I juli reiste sr.M. Natanaela og sr. M. Karolina til Vietnam for å lede en retrett for jenter og for å snakke med de kandidater som tidligere sendte sin søknad til Den Norske Provins for å bli opptatt i vår novisiat. Turen var en fantastisk opplevelse, samt lærerikt møte med en ny kultur og flotte mennesker. Vi var i dette flotte land i to uker, vi kunne møte flotte jenter som lever en dypt kristen liv, er åpen for Guds kall og vil følge Jesus i klosterlivet. Vi er ikke i stand å fortelle alt, men håper at bildene forteller mere om våre opplevelser.
W lipcu bieżącego roku s.M. Natanaele i s.M.Karolina wyruszyły do Vietnamu by poprowadzić rekolekcje dla tamtejszych dziewczyn jak również spotkać się z dziewczętami, które wysłały już dokumenty by mogły zostać przyjęte do naszej Prowincji. Była to niezapomniana i ubogacająca podróż. Niezwykłe były też spotkania z dziewczętami, które w bardzo głęboki sposób przeżywają swoje powołanie do bycia chrześcijaninem. I z otwartym sercem podążają za Bożym wezwaniem, by naśladować Jezusa w życiu konsekrowanym. Nie można opowiedzieć wszelkich przeżyć, ale mamy nadzieję, że zdjęcia przybliżą wam naszą podróż.






Powołanie / KallOpprettet av s.Karolina 07 mai, 2013 09:44:58

Wdzięczne Bogu za nowe powołania do naszego Zgromadzenia, chcemy podzielić się z wami radosną nowiną z Prowincji Niemieckiej, uroczystością obłóczyn rozpoczęła swój nowicjat Joanna, która otrzymała imię zakonne s.M. Aurelia. Pamiętajmy o nowej siostrze nowicjuszce w naszych modlitwach.
Takknemlige for hvert kall, vil vi dele med dere gleden over ny novise som ble ikledt i Den Tyske Provins. Hun heter sr. M. Aurelia og vi anbefaler henne til deres forbønn.

Zdjęcia można obejrzeć na poniższej stronie.
Se bildegaleri.
http://berufung-elisabethschwestern.de/?page_id=128

Powołanie / KallOpprettet av s.Karolina 07 mai, 2013 09:31:04Kochać młodych… Spotkanie Referentek Powołaniowych w Puszczykowie. Trzeba
„kochać młodych” i „prowadzić ich do Jezusa”. „Jeśli będą powołani, to On wskaże
im drogę”… „Musi bić w nas Źródło Życia”, wtedy „będziemy mogły towarzyszyć
młodym w drodze, rozmawiać jak Jezus z Samarytanką”. Wtedy będziemy mogły mieć
nadzieję na to, że te, które są powołane usłyszą delikatny głos wzywający
do oddania życia Bogu… Zjazd referentek powołaniowych naszego
Zgromadzenia odbył się w dn. 26-28 kwietnia br. Tym razem swoje progi
udostępniły nam Siostry Prowincji Poznańskiej – przybyłyśmy do Puszczykowa.
Spotkanie rozpoczęłyśmy w piątek wieczorem. Przyjechały siostry z wszystkich
prowincji polskich a także z Niemiec i Norwegii. W sumie było nas 16. Już samo
spotkanie w tym gronie wyzwalało w każdej z nas radość i entuzjazm!
W sobotę do puszczykowskiego domu przyjechała S. Prowincjalna
M. Kamila oraz S. Wikaria M. Józefa. Podczas wspólnego śniadania rozmawiałyśmy o
posłudze powołaniowej w poszczególnych Prowincjach oraz o potrzebie takich
spotkań jak to, które możliwe było dzięki życzliwości Poznańskiej Prowincji.
O tym, jak towarzyszyć młodym w drodze do Jezusa mówił nam w
sobotę Ks. Przemysław Tyblewski – Przewodniczący Rady Duszpasterstwa Powołań
Archidiecezji Poznańskiej. Jego wykład był dla nas cennym świadectwem życia
człowieka przede wszystkim rozkochanego w Chrystusie, ale także oddanego
młodzieży. Przekonywał nas o tym, że dziś młodemu człowiekowi brakuje osób,
które zamiast oceniać, zrozumieją go… Przekonywał, a może bardziej potwierdzał,
to czego doświadczamy gdy w różnych okolicznościach życia próbujemy towarzyszyć
młodym… Oni tak często są zagubieni w świecie pełnym imitacji miłości… Dlatego
trzeba nam spotykać się z konkretnymi osobami. Wiemy przecież, że coraz trudniej
zachęcić nastolatki do rekolekcji, dni skupienia, że do naszych wspólnot coraz
mniej osób przychodzi, szukając swojego powołania. Teraz to nam trzeba ich
szukać. Dlatego doświadczeniem Prawdziwej Miłości musimy się dzielić! Wychodzić
im naprzeciw, dawać szansę spotkania… Wychodzić „na zewnątrz”. Towarzysząc
młodym w odkrywaniu sensu życia, który człowiek może znaleźć tylko w relacji do
drugiej osoby, możemy liczyć na to, że te dziewczyny, które będą powołane,
odkryją w sobie ten niezasłużony dar…
Wieczorem swoim doświadczeniem służby w Kościele dzielił się z
nami Ks. Adam Przewoźny – Wikary Parafii w Mosinie. Mógł się poszczycić
ogromnymi sukcesami duszpasterskimi. Zachęcał do wielkich akcji i przedsięwzięć.
Pokazywał nam, że możliwym jest to, aby dzieci i młodzież garnęły się do
kościoła… Po spotkaniu z nim jednak zgodnie przyznałyśmy, że w naszej służbie
trudno jest realizować to, co dostępne jest duszpasterzowi w parafii. Każde z
takich spotkań to również wymiana doświadczeń służby w referatach poszczególnych
Prowincji. Dzieliłyśmy się radościami i trudnościami na drodze towarzyszenia
młodym. Wymieniałyśmy opracowaniami, konspektami, prezentacjami – wszystkim co
ubogaca naszą posługę i czyni ją bardziej dostępną dla młodych.
Na naszym zjeździe oczywiście nie mogło zabraknąć modlitwy – to
ona przecież jest źródłem naszej posługi. Podczas modlitw brewiarzowych i
Eucharystii polecałyśmy Dobremu Bogu siebie i dzieło budzenia powołań.
Szczególne nabożeństwo przeżyłyśmy, gdy w znaku relikwii towarzyszył nam Wielki
Duszpasterz Powołanych – Błogosławiony Jan Paweł II. W nowicjackiej kaplicy,
gdzie od kilku dni znajdują się relikwie polskiego Papieża modliłyśmy się tuż
przed rozjazdem do poszczególnych Prowincji.
Dziękujemy za ten czas, który nie tylko pomógł poszerzyć wiedzę
dotyczącą duszpasterstwa powołaniowego, ale również napełnił każdą z nas
radością spotkania i dzielenia się. Dziękujemy S. Przełożonej M. Maksymilianie
oraz wszystkim Kochanym Siostrom Puszczykowskiego Domu Rekolekcyjnego! Bóg
zapłać za ciepłe przyjęcie, życzliwość, i uśmiech…
Potrzebujemy takich spotkań jak to, które było bardzo ciekawe i
głębokie w treści, ale też radosne i napełniające nadzieją… W niedzielę każda z
nas wróciła „na swoje podwórko”, by z nowym zapałem oddać się służbie budzenia
nowych powołań… Prosimy o modlitwę wszystkich czytających te słowa, niech nie
zabraknie nam gorliwości w modlitwie i poświęcenia w działaniu.
S.M. Zofia Przybył





O nas / Om ossOpprettet av s.Faustyna 15 april, 2013 11:19:33Musimy innych uszczęsliwiac.
Vi må gjøre menneskene glade.
(Hl. Elisabeth)
Niech ten blog będzie radoscią dla wszystkich odwiedzających.
La den nye kalls blogg være til glede for alle.
HistoriaOpprettet av powolania-norwegia 08 april, 2013 16:00:58Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety zostało założone na
podstawie odczytania woli Bożej przez Założycielkę Klarę Wolff obdarzoną łaską
powołania by służyć Bogu w osobie chorych i potrzebujących. Stosownie do słów
Chrystusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych,
Mnieście uczynili” /Mt 25, 40/, pragnęła ona pielęgnować w chorych „cierpiące
członki Chrystusa”. Ten dar charyzmatyczny daje początek naszemu Zgromadzeniu,
które Klara Wolff, wraz z trzema Współzałożycielkami: Marią i Matyldą Merkert
oraz Franciszką Werner powołała do życia w 1842 roku, w Nysie na Śląsku.
Wzór i zachętę do ofiarnej posługi wśród chorych i ubogich
stanowiło dla nich życie i działanie św. Elżbiety Węgierskiej.
Obrały one św. Elżbietę, tercjarkę św. Franciszka,
odznaczającą się ogromną miłością Boga i miłością wszelkiego rodzaju potrzebujących, jako swoją patronkę i
od jej imienia założona przez nie wspólnota przyjęła swą nazwę.
St. Elisabethsøstrenes
Kongregasjon har sitt utspring i erkjennelsen av Guds vilje, å tjene ham i de
syke og nødlidende, slik det ble grunnleggeren, Klara Wolff, ved kallsnåden til
del. Etter Kristi ord: ”Alt hva dere har gjort mot selv den ringeste av mine
brødre, det har dere gjort mot meg” /Matt 25, 40/, ville hun i de syke ”pleie de
sårede lemmer på den guddommelige Frelsers legeme”. I denne karisma ligger
utspringet til vår Kongregasjon som ble grunnlagt i året 1842 i Neisse (Nysa) i
Schlesien av Klara Wolff og hennes tre medgrunnleggere, Maria og Mathilde
Merkert og Franziska Werner.
Med pleien av syke
forbandt våre grunnleggere en særlig kjærlighet til de fattige og den
personlige fattigdom. I dette ble den hl. Elisabeth av Thüringens liv og virke
deres inspirasjon og forbilde.
Denne
franciskanertertiær som næret så stor kjærlighet til Gud og de nødlidende,
valgte de til sin vernehelgen, og ordenssamfunnet de hadde stiftet, gav de navn
etter henne.







Choose image for share content |
---|
|